18 edycja Mandala Performance Festival poprzez program i oryginalną koncepcję rozciąga się na doświadczenie życia, w którym mnóstwo choreograficznych mikro i makro wydarzeń, cielesnych przeżyć i relacji. Artystyczne propozycje wydarzenia mają za zadanie kształtować naszą wrażliwość, dzięki której patrzymy na to, co się wokół nas dzieje, precyzyjniej, z większą otwartością na zmianę, humor i kreatywność. Ulotność, unikalność tańca sprzyja zacieraniu się granic między artystami, a widzem. Widz przychodzi do teatru i lubi być zaskakiwany, jest to dla niego forma wyjątkowego, często wręcz magicznego spotkania. Podziwia kroki, gesty, pozycje ciała, szuka inspiracji i zanurza się w świat metafor, fantazji, emocji, tęsknot i pragnień. Słowa nie dominują w przedstawieniu tanecznym , najwyżej dopowiadają niektóre sceny. Widz potrafi docenić sprawność tancerzy, czy wizjonerstwo twórców.
Spektakle taneczne oscylują pomiędzy narracją, ciekawą opowieścią, a abstrakcją, czy nielinearną historią. Twórcy związani z tańcem wypowiadają się na ważne tematy: uczciwości w życiu, cywilizacyjnych zagrożeń, zmagań z codziennością. Prowokują do myślenia o sprzecznościach współczesnej rzeczywistości, a także poruszają filozoficzne kwestie takie jak wymiar istnienia, pojęcia odpowiedzialności i zaufania do drugiego człowieka.Taniec intensyfikuje wrażenia zmysłowe i rozwija formy swojej emanacji, twórcy eksplorują potencjał własnej cielesności, nowe możliwości wykorzystania przestrzeni.
Granice percepcji sztuki tanecznej poszerzają się o nowe sytuacje artystyczne: happening, performans, video art. Twórcze poszukiwania nowych form wyrazu doprowadziły choreografów do wypracowania własnego języka ekspresji, poszerzania repertuaru o tematy współczesne: kwestie społeczne, sprawy dotyczące konsumpcjonizmu, globalizacji, rasizmu, czy uzależnień.
Spektakle taneczne zajmują się min: analizą miejscowych, ważnych artefaktów, które stanowią pretekst do podjęcia artystycznej dyskusji, tłumaczącej różnice w percepcji rzeczywistości, wierzeń, tradycji, zachowań i postaw moralnych. Służą poszukiwaniu sensu, odkrywają emocjonalne problemy współczesnych ludzi, metafizyczne zawirowania i transformacje społeczne, ukazują zmaganie się człowieka ze swoimi ograniczeniami, również fizycznymi. Program składa się z 3 cykli: Mózg – postrzeganie piękna, W pułapce kobiecych narracji i Obok Nas.
MÓZG – POSTRZEGANIE PIĘKNA
Sztuka, taniec, czy muzyka były jeszcze niedawno poza kręgiem zainteresowań naukowców, uznawane były za zbyt złożone by można je było badać metodami eksperymentalnymi. Badania nad mózgiem, pozwoliły na stworzenie podstaw neuroestetyki, głębsze zrozumienie mechanizmów wrażliwości estetycznej i wpływu sztuki, muzyki i tańca na rozwój poznawczy i emocjonalny.
Funkcją zarówno sztuki, jak i mózgu jest reprezentowanie stałych, ciągłych i istotnych cech przedmiotów, powierzchni, twarzy, sytuacji itd. celem poszerzenia naszej wiedzy o nich. Tak mózg, jak sztuka stale szukają stałego, prawdziwego, istotnego charakteru rzeczy, bądź też ich spostrzegania. Corinne Jola zajmuje się wpływem nauki tańca na percepcję i zmiany mechanizmów poznawczych, oraz badaniem reakcji widzów na różne formy tańca i teatru. Łączy neuronaukę poznawczą ze sztukami performatywnymi, tj. tańcem, teatrem i muzyką. Zajmuje się badaniem reakcji poznawczych i neuronalnych w odniesieniu do sztuk performatywnych, co może
stanowić przyczynek do niezwykłego wglądu w ludzki mózg i zachowanie. Tancerze mają szczególnie rozwinięte zdolności percepcji i kontroli czasu, postrzegania reprezentacji ciała i przestrzeni. Ważną rolę gra u nich dobrze rozwinięta wyobraźnia ruchów ciała.
Badania związane z tańcem nabierają coraz większego znaczenia. Techniczne możliwości pozwalające na obserwację i pomiary w naturalnych warunkach są coraz większe.
Istnieją uzasadnione nadzieje, że nauki o mózgu staną się naturalnym pomostem między naukami ścisłymi, które badają naturę życia i kosmosu, a naukami humanistycznymi, które zgłębiają istotę ludzkiej egzystencji.
W PUŁAPCE KOBIECYCH NARRACJI
Wielość form sztuki kobiet wyraża się nie tylko poprzez estetykę prac czy mieszanie mediów. Dotyczy także innego spojrzenia na kwestie społeczne, ekonomiczne. Wrażliwość spostrzegania elementów życia i świata nas otaczającego, to główna cecha sztuki tworzonej przez kobiety. Nieokiełzane szaleństwo, czy też spokój i melancholia, karuzela uczuć, nastrojów i barw, to wszystko widać w spektaklach zaproszonych artystek. Zabierają one widzów w podróż poza granice prozaicznej codzienności. Tancerki, performerki akcentują kobiecy punkt widzenia, ale z drugiej strony ich prace można interpretować w sposób uniwersalny. W abstrakcyjny sposób opowiedzą swoje prawdziwe historie, skonfrontują się ze swoimi marzeniami i lękami, zamanifestują ‘wolność’. Zaprezentowane prace będą z często odmiennych kręgów kulturowych, co tym bardziej poszerzy perspektywę i wprowadzi nowe wątki do przemyśleń i do rozmów. Tematy spektakli odbijają jednak życie, bowiem samemu życiu jakoś służą. Kreują formy i to w podwójnym sensie tego słowa. Po pierwsze, jako formy określonych faktów życia. Po drugie – jako formy pewnych nastawień, idei lub wyobrażeń.
OBOK NAS
Pokazywane w tym cyklu spektakle taneczne odkrywają min: mistyczny wymiar istnienia człowieka i zbiorowości. Tancerze poprzez swoje działania poszukują odpowiedzi na pytania o jakość życia we wspólnocie, o miejsce tradycji, znaczenie kultury i rolę obyczajów w kontekście zmieniającego się trybu życia, w bezpośredni sposób polemizują z przemianami świadomościowymi zachodzącymi na świecie. Próby transformacji, zatarcia granicy między widzem a tancerzem stanowią o nowej jakości i powodują że oddziaływanie sztuki na odbiorcę staje się bardzo osobiste i głębokie. Artyści przewidują relacje niejednoznaczności między sobą i odbiorcą. Często chcą osiągnąć maksymalną wieloznaczność, a postawa otwarta harmonizuje z bezinteresownym eksperymentowaniem. Dzięki niektórym spektaklom jesteśmy w stanie krytycznie analizować relację sztuki i społeczeństwa. Osobisty kapitał artystów ułatwia im szczerze pokazywać społeczne antagonizmy
*Wernisaż Marii Kociumbas Odsłony Ruchu
*Wernisaż Grzegorza Stadnika Impresje z Mandali
Pokaz w ramach cyklu W pułapce kobiecych narracji:
Teatr A Part - Klepsydra
***** Spektakl dla widzów dorosłych
*Luan Machado, Dante Tanzi - "Contemporary Waves"
* Kuba Falk – performans
*Justyna Jan Krukowska – performans
* Małgorzata Haduch, Marta Wiśniewska - "oŚĆ!"
*Teatr Tańca Nieznany - „holy melancholy"
*Perceptual feedback” - Improwizacje taneczno-performatywne
Wykonawcy: Ewa Staroń, Piotr Mateusz Wach, Dominika Manderla - Błędowska, Kuba Falk, Michał Osowski
*Mikrostyki - spektakl improwizowany
Wykonawcy: Małgorzata Haduch, Igor Gawlikowski, Aleksandrov Kyrillos
*Kacper Szklarski, Katarzyna Leszek - “Duet on cello, piano & a heartbeat”
*Piotr M. Wach - “grzybobranie / ZIMA NUKLEARNA”
*****Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych