Dominik Więcek – “Café Müller”
Category
202210.05.2022 / 19.00
Instytut im. Jerzego Grotowskiego / Studio na Grobli /
Dominik Więcek – “Café Müller”
Koncepcja, choreografia, wykonanie: Dominik Więcek
Muzyka: Przemek Degórski
Reżyseria oświetlenia: Klaudia Kasperska
Kostium: Projekt: Nikola Fedak
Wykonanie: System mody / Serafin Andrzejak
Konsultacje językowe: Joanna Pędzisz
Konsultacje w zakresie sztuk walki: Patryk Kołodziejski
Producent: Centrum Kultury w Lublinie w ramach Projektu Przestrzenie Sztuki Wsparcie prac badawczych: Tanzrecherche NRW, Theater im Pumpenhaus, Tanzfaktur Köln, Folkwang Universität der Künste, Lubelski Teatr Tańca Premiera 11.11.2021 / 25. Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca w Lublinie Spektakl powstał w ramach programu “Przestrzenie Sztuki”, finansowanego ze środków Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Operatorem projektu w Lublinie jest Centrum Kultury w Lublinie.
Café Müller to tytuł czteroczęściowego wieczoru, którego premiera odbyła się 20 maja 1978 roku. Oprócz choreografii Piny Bausch, która do dziś jest regularnie wykonywana, na ten wieczór pierwotnie złożyły się dzieła autorstwa Gerharda Bohnera, Gigi-Gheorghe Caciuléanu i Hansa Popa. Twórcy wspólnie ustalili, że każdy z nich stworzy spektakl, zawierający następujące elementy: kawiarnia, ciemność, ktoś upada, ktoś podnosi, wchodzi ruda kobieta, wszystko milknie. Café Müller Piny Bausch to opowieść o samotności, odosobnieniu, nieodwzajemnionej miłości, żałobie i rozpaczy. Spektakl poruszający, bo opowiada o tematach bliskich każdemu. Ikoniczny, bo na jego podstawie można wytłumaczyć czym jest Tanztheater. Wyjątkowy, bo występowała w nim sama Pina. Dla mnie – po prostu genialny. Moje Café Müller, to fanficiton. W oparciu o już istniejący spektakl, jego świat i postacie, tworzę obrazy nawiązujące do własnej historii. Urodzony w Iserlohn, małym mieście w Nordrhein- Westfalen w Niemczech, a wychowany w Polsce, od jakiegoś czasu zadaję sobie pytanie: co by było, gdyby moi rodzice nie podjęli decyzji o powrocie do kraju? Poszukując odpowiedzi puszczałem wodze fantazji i tworzyłem hipotetyczne scenariusze, podróżując po Niemczech, po moim rodzinnym mieście, badając język niemiecki i spotykając się z polskimi artystami, którzy tam mieszkają. Spektakl nie jest jednak opowieścią, o tym co mogło się wydarzyć. To nie próba stworzenia alternatywnego życiorysu, a podzielenie się emocjami, które towarzyszyły mi, gdy po raz kolejny zadawałem sobie pytanie, co by było gdyby?
Dominik Więcek, rocznik 92. Tancerz, choreograf, performer, fotograf mody i stylista. Absolwent PWST w Krakowie, Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu, stypendysta Folkwang Universität der Kunste w Essen. Współpracował m.in. z Jackiem Łumińskim, Jerzym Stuhrerm, Giorgią Maddammą, Idanem Cohenem, Jeansem van Daelem, Sylwią Hefczyńską-Lewandowską, Erykiem Makohonen, Karoliną Kroczak, Tomaszem Wygodą, Mariuszem Trelińskim i niemiecka grupą Bodytalk (Yoshiko Wakki, Rolf Baum). W latach 2016-2019 tancerz-artysta Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu, gdzie wstąpił m.in. w spektaklach Tomasza Bazana, Aleksandra Dziurosz, Iwony Pasińskiej, Jacka Przybyłowicz, Ewy Wycichowskiej, Kayi Kołodziejczyk i Tomasza Rodowicza. Tworzy i współtworzy autorskie spektakle. Poszukiwania własnego języka wypowiedzi rozpoczynał od tworzenia krótkich form, m.in. solo Złota rybka, oraz współtworzone z Maciejem Kuźmińskim solo Dominique. Prace te zostały nagrodzone m.in. podczas Solo Dance Contest ’15 Gdańskiego Festiwalu Tańca, na 30. Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym ’16 w Hanowerze, podczas 20. Festiwalu Solo-Tanz-Theatre ’16 w Stuttgarcie, oraz na 21 Festiwalu Miniatur Choreograficznych w Belgradzie. Jego pełnometrażowe spektakle charakteryzują się lekkością formy, balansowaniem na przecięciu sztuk i gatunków teatralnych oraz zabawą z własnym wizerunkiem. Dominik Więcek jest autorem choregrafii w spektaklu Ach, jakże godnie żyli w reżyserii Marcina Libera. Razem z Michałem Przybyłą stworzył spektakl Bromance. Spektakl jest laureatem II Konkursu na Najlepszy Spektakl Teatru Niezależnego “The Best Off” oraz został wyróżniony przez jury 54. Przeglądu Teatrów Małych Form Kontrapunkt 2019. Wspólnie z Dominiką Wiak, Danielą Komęderą-Miśkiewicz oraz Moniką Witowską stworzył nagrodzony w ramach 55. Przeglądu Teatrów Małych Form KONTRAPUNKT 2021 w Szczecinie spektakl Sticky Fingers Club. W listopadzie 2021 miała miejsce jego najnowsza premiera Café Müller.
Dofinansowano z budżetu Miasta Wrocławia, z Fundacji Polsko – Niemieckiej oraz dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, w ramach programu „Taniec”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca .